Gagnrýnisblogg....

Okei, þegar ég sá þessa pöntun þína þá fór að hlakka í mér. Ég var alveg orðinn tilbúinn í það að skrifa langt og gagnrýnið blogg um námskeiðið og efnið en svo þegar ég fór að hugsa meira og meira um hvað það ætti að vera sem ég ætti að gagnrýna þá fór ég að finna færri og færri hluti. Það þýðir nú samt ekki að þetta námskeið hafi verið gallalaust. Við skulum brjóta þetta niður í nokkra flokka til að gera þetta aðeins skipulagðara og auðveldara að skilja.

1) Væntingar:

Þegar ég ákvað að fara í kvikmyndagerð þá bjóst ég við því að það yrði sjúklega skemmtilegt. Ég var ekki alveg viss um bloggið og hvort að það gæti verið gaman að vera að skrifa einhverjar ritgerðir um allar bíómyndir sem ég horfi á en það kom mér virkilega á óvart hvað það var gaman að blogga. Það var ekki einu sinni farið að fá á mig þreyta þegar ég var kominn í 1000 orð í hverju bloggi (sem að er ekki eðlilegt m.v. þegar ég skrifa íslenskuritgerðir) Námskeiðið í heildina var viiiirkilega skemmtilegt og stóðst undir öllum mínum væntingum og meira til. Þeir sem hafa talað við mig um kvikmyndagerð vita nákvæmlega hversu gaman þetta er búið að vera. Annað sem að kom mér virkilega á óvart með þetta námskeið var áhugavakinn sem þetta varð hjá mér, áður þá hef ég alltaf bara hugsað "hey það gæti verið nett að gera bíómynd eeeen nahhhh ég nenni því ekki". Núna þá líður varla mínúta án þess að mig langi að fara að skrifa handrit eða byrja tökur bara. Þannig að já námskeiðið fær 10 í einkunn fyrir það að hafa staðið undir væntingum!

2) Verkefni:

Maraþonmyndin: Veistu ég er svona semi tæpur á þessari mynd. Jújú það var ágætt að gera hana en ég myndi vilja sjá eitthvað annað verkefni hérna sem fókuseraði kannski aðeins meira að því að virkilega læra kvikmyndunartækni. Eða þá bara að halda verkefninu en fresta því aðeins þangað til að þú ert búinn að fara betur í myndatöku.

Heimildarmyndin: Virkilega skemmtilegt verkefni, lítið hægt að segja annað en það. Halda þessu inni að eilífu því að þetta er krefjandi, fræðandi og virkilega skemmtilegt. Mætti samt setja meiri áherslu á það að beita tæknunum sem að þú kennir í tímanum sem og leggja áherslu á það að fólk læri að finna skot og svona.

Fyrirlestrarnir: Já ég er á báðum áttum með 2 fyrirlestra. Annarsvegar þá er þetta mjög gaman og fræðandi að hlusta og skrifa þessa fyrirlestra en hinsvegar þá er alveg virkilega mikið vinnuálag á manni í þessu fagi ef maður ætlar að fá 10. Þessvegna finnst mér að það ætti að skera aðeins niður verkefnin í námskeiðinu og gefa lengri tíma frekar fyrir stuttmyndirnar.

Handritamappan: Halda þessu alveg nema kannski með smá breytingum eins og að hafa meira svigrúm fyrir því að nemendur geti skrifað sitt eigið handrit frá grunni og jafnvel leggja áherslu á það að það geti hækkað mann upp.

Lokaverkefnið: Þetta er bara það skemmtilegasta sem ég hef gert. Það eina sem ég sé að hér er það að þetta er sýnt svona rétt fyrir stúdentspróf og er ógeðslega tímafrekt þannig að það mætti gefa aðeins meiri tíma fyrir þetta verkefni. En annars bara snilld.

Námskeiðið fær 8.5/10 fyrir verkefni

3) Efni:

Það er í þessum flokki sem ég er hvað ósáttastur með þennan kúrs. Mér finnst að kvikmyndasagan mætti fjúka að mestu leiti og að kennslan og kennsluefnið ætti miklu meira að miða að því að kenna okkur að verða kvikmyndagerðamenn. Fara betur í mismunandi skot og jafnvel sýna þau með því að tengja cameruna við skjávarpann. Fara í mikilvægi þess að Whitebalancea og hvenær þú átt ekki að gera það, kenna okkur að taka profile skot o.s.frv. Það má allavegana fara meiri tími í þetta þó að kvikmyndasagan þurfi ekki alveg að víkja. Ég veit að þetta var eitthvað smá en ég vil fá meira af þessu og fá kannski myndatökumann í heimsókn einu sinni sem að útskýrir hvernig maður á að taka upp á glidecam, dolly, krana og hvernig er best að ná sem flottustu skotunum af þrífæti. Ég veit bara að eftir að hafa spjallað við Unnar aðeins þá opnaðist fyrir mér nýr heimur af möguleikum. Og já líka sleppa þessu blessaða lokaprófi... mér finnst eiginlega fáránlegt að ég sé nýbúinn að eyða sjúklega miklum tíma í það að gera þessa stuttmynd og svo er ég líka að fara í próf. Mér finnst að lokaverkefnið eigi að vera prófið og til myndanna ættu að vera gerðar strangari kröfur, fólk á að fá meiri tíma fyrir þær, skila aðeins fyrr og áherslan á að vera lögð á fagmannleg vinnubrögð við upptöku og eftirvinnslu.

Fyrir efni fær námskeiðið 7/10

Að öllu þessu sögðu þá vil ég bara enda á að segja að þetta námskeið var það skemmtilegasta sem ég hef farið í á tíma mínum í MR og fyrir það er ég þakklátur. Þetta námskeið opnaða fyrir mér nýja möguleika, nýjar hugmyndir og nýjar pælingar. Virkilega vel að öllu staðið og ég vona innilega að það verði fleiri sem fá að njóta þess að vera í þessu námskeiði á næstu árum.

Takk fyrir veturinn!

Hurt Locker

Hurt Locker

Þá er komið að því að blogga um "bestu" mynd ársins. Það er nú búinn að líða smá tími frá því að ég sá hana en það var rétt fyrir Óskarinn. Ég ákvað samt að horfa á hana aftur um daginn þar sem að hún var nú einu sinni valin, besta myndin.

Myndin er skrifuð af Mark Boal sem að var fréttamaður úti í Írak í stríðinu og ákvað að skrifa sögu í kringum það sem hann sá og upplifði. Hann sagði í viðtali sem ég sá um daginn að hann teldi þetta vera skyldu hans þegar hann sá hvað hermennirnir þurfti að takast á við dags daglega. Það sem varð til var handritið af The Hurt locker. Kathryn Bigelow var fengin til að leikstýra (ógeðslega fyndið að hún er fyrrverandi kona James Cameron og hún vann hann... vandræðalegt) og til varð myndin The Hurt locker. Myndin fjallar um sveit hermanna í Írak sem að glíma við það erfiða verkefni að aftengja sprengjur á opnum og erfiðum stöðum. Þegar leiðtogi sveitarinnar deyr þá tekur við nýr maður US Army Sergeant First Class Will James og eftir að það gerist fara hlutirnir að æsast. James fer ekki eftir gömlu reglum sveitarinnar heldur fer hann sínar eigin leiðir. Hann elskar ekkert meira en það að fara í sprengjugallann og sjá bara um málin sjálfur en það setur ekki bara hann í hættu heldur líka Sanborn og Eldridge sem að eru ekki sáttir með það enda aðeins rétt um mánuður eftir af túrnum þeirra í Írak. Við fylgjum svo þessari sveit úrvalshermanna í gegnum sætt og súrt þar sem þeir takast á við lífshættulegar aðstæður og sína innri djöfla. Við sjáum þá taka miklum breytingum í gegnum myndina og þar finnst mér snilldin liggja. Það er ekkert mikið meira að segja um söguþráðinn þar sem að ég ætla ekki að rekja hann allan hérna ef að einhver á eftir að sjá hana en við skulum þá vinda okkur í aðra hluti.

Myndin hlaut 6 Óskarsverðlaun: Besta myndin, Besta leikstjórn, Besta klipping, Besta "sound editing", Besta "sound mixing" og Besta upprunalega handritið. Mér finnst það vera við hæfi að fara aðeins yfir það hvað þessi mynd á skilið og hvað ekki. Ég veit nú að vísu frekar lítið um hljóðvinnslu og svona þannig að ég ætla að láta það vera en förum yfir hitt.

Besta klippingin: Ég verð að segja að ég held að það sé frekar erfitt að dæma hérna fyrir akademíuna og í rauninni að þá held ég líka að flestir í akademíunni kjósi bara myndina sem þau fíla svona best í þessum flokki. Jújú klippingin í myndinni var alveg góð og ég tók ekki eftir neinum continuity vandamálum en það er erfitt að segja hvaða mynd er með bestu klippinguna þar sem að það eru svo margir stílar í klippingu að þetta snýst bara um huglægt mat hvers og eins. Klippingin í The Hurt locker var mjög fín, samtölin virkuðu eðlileg, það var ekki klippt of mikið í hasarsenum og klippingin skapaði rétt andrúmsloft í myndinni. Á meðan ég er að skrifa þetta núna þá langar mig að horfa á myndina aftur og taka eftir því hvort að klippingin breytist eitthvað eftir því sem líður á myndina og andleg líðan persónanna breytist en ég veit ekkert um það núna. Mun samt bókað tékka á þessu seinna. Allt í allt: Fyrir mitt leiti var klippingin bara góð ekkert GEÐVEIK en þar sem þetta er matsatriði þá látum við það liggja á milli hluta hvort að þau verðlaunin voru verðskulduð eða ekki.

Besta upprunalega handritið: Hérna vil ég hafa meira um hlutina að segja. Handritið fyrir The Hurt locker er snilld. Núna eru geðveikt margir sem að lesa þetta bara "Hvað meinaru það gerist ekki neitt í þessari mynd, þeir eru bara eitthvað að aftengja sprengjur og eitthvað". En guð minn góður þið hafið rangt fyrir ykkur. Þessi mynd snýst miklu minna um það sem að við sjáum gerast sbr. þeir að aftengja sprengjur, en miklu meira um það sem að við sjáum ekki sbr. það sem er að gerast í hausnum á þeim. Upphafssetningin sem kemur á skjáinn í byrjun "War is a drug" er það sem við þurfum að hafa í huga alla myndina. Handritið túlkar hugarástand hermannanna á snilldarlegan hátt og við sjáum þá taka breytingum í gegnum myndina. Vandamálið er samt sem áður að þessar breytingar virðast vera svo smávægilegar á yfirborðinu að það er ekki fyrr en þú kafar djúpt ofan í þær að þú áttar þig á því hversu stórbrotnar þær eru. EN! Já það er en... í þessum flokki er annað virkilega gott handrit. Inglorious Basterds en þar sem þetta er ekki blogg um hana þá ætla ég ekki að fara meira út í það. Allt í allt: Aðeins of djúpt handrit fyrir flesta sem gerir það að verkum að hinn almenni hálfviti á erfitt með að meta það til fulls. Verðlaunin hefðu átt að fara til Tarantino en það var samt mjótt á munum.

Besta leikstjórn: Það verður ekki tekið af Kathryn Bigelow að hún stóð sig frábærlega með þessa mynd. Yfir myndinni er virkilega spennandi blær og öll þessi handheld skot sem að skapa spennu og drama í aðstæðum sem að eru spennuþrungnar og dramatískar gera myndina virkilega trúverðuga. Það lá við að ég fengi þá tilfinningu að ég væri að horfa á heimildarmynd á köflum vegna þess hve myndin endurspeglaði lífi hermannanna vel. Þannig að það verður ekki deilt um það að hún stóð sig virkilega vel en stóð hún sig betur heldur en fyrrverandi eiginmaður hennar sem að var að leikstýra fólki í fáránlegum búningum í heimi sem að enginn á settinu sá? Ég er bara ekki alveg viss.. Ég verð að segja að þetta væri frekar erfitt val en það sem myndi ráða úrslitum fyrir mér er sagan sem að þau eru að vinna með. James Cameron stendur sig vissulega vel í því að leikstýra fólkinu í Pandóru en Kathryn fangar aftur á móti þessar sálrænu breytingar sem að hermennirnir ganga gegnum á snilldarlegan hátt. Allt í allt: Verðskulduð verðlaun

Þá er komið að bombunni...

Besta myndin: Núna verða margir ósammála mér þegar ég segi að þetta hafi verið verðskulduð verðlaun. En ég vil bæta við að þarna er virkilega mjótt á mununum. Það sem gerir þessa mynd frábæra er eins og ég hef sagt áður sálfræðin sem að er tvinnuð inn í hana. Núna er ég mikill áhugamaður um sálfræði þannig að það gæti litað aðeins skoðun mína hérna en whatevs. Þegar ég horfði á myndina í fyrsta skipti þá horfði ég á hana með litlar væntingar og þegar hún kláraðist þá fannst mér hún bara ágæt svo að ég fór að spá, afhverju er hún tilnefnd til svona margra Óskarsverðlauna? Þá fór ég aðeins að hugsa um myndina og þessa setningu sem að kom í upphafi "War is a drug" og eftir því sem að ég hugsaði meira um myndina þeim mun betri fannst mér hún. Og þegar ég horfði á hana í annað skipti þá fannst mér hún bara geðveik og ég held að aðalástæðan fyrir því er það að ég var að pæla í breytingunum og persónuþróuninni í gegnum myndina. En við skulum samt vera snngjörn gagnhvart Avatar ég meina þar er alveg tímamótamynd og hún mun fara niður í sögunni sem bylting í kvikmyndum en við verðum samt að horfast í augu við það að þetta var ekkert sérstök saga þannig séð. Hún var klisjukennd og svona en þrátt fyrir það var myndin frábær. Það verður ekki tekið af henni. Þannig að eins og ég sagði þá er mjótt á munum á milli þeirra en ég verð að gefa The hurt locker þetta, ég skal samt fyrstur allra viðurkenna að hún fékk alveg forgjöf frá akademíunni fyrir það að vera mynd um stríðið í Írak og það að fólk sé að kalla þetta bestu stríðsmynd allra tíma er eitt mesta kjaftæði sem ég hef heyrt ég þarf ekki annað en að nefna: Full metal jacket, apocalypse now, Platoon, Saving private Ryan og We were soldiers og þá er sú fullyrðing hrakin en okei. Allt í allt: Verðskulduð verðlaun en samt með virkilega litlum yfirburðum.

Ef við tökum þetta saman: Það er flestum sama um hljóðverðlaunin, klippingin fær að liggja á milli hluta, handritið var gott en átti ekki að fá verðlaun, leikstjórnin var góð og verðskulduð og besta myndin var verðskulduð með litlum yfirburðum.

Það væri alveg gaman að fá að heyra fleiri hliðar á þessu því að ég veit að það eru eflaust margir ósammála mér með margt hérna, þannig að tjáið ykkur hér fyrir neðan eða bloggiði bara til baka :)

Stjörnur: 4.5 af 5